Λίρα Στερλίνα σε Αλβανικό λεκ

GBP Λίρα Στερλίνα

Χώρα κυκλοφορίας:
Ηνωμένο Βασίλειο, Νότια Γεωργία και Νήσοι Νότιο Σάντουιτς

Ονομασίες κερμάτων σε κυκλοφορία:
1 λίρα στερλίνα, 50, 20, 10, 5, 2 πένες, 1 δεκάρα.

Ονομασίες τραπεζογραμματίων σε κυκλοφορία:
50, 20, 10, 5, 2, 1 λίρα στερλίνα.

Ιστορική αναφορά:
Η βρετανική λίρα στερλίνα είναι το επίσημο νόμισμα της Μεγάλης Βρετανίας. Κωδικός τράπεζας - GBP. Η στερλίνα τον 12ο αιώνα ονομαζόταν αγγλικά ασημένια νομίσματα. 240 στερλίνες ζύγιζε λίγο περισσότερο... από 373 γραμμάρια - αυτό ήταν μια λίβρα. Στα λατινικά, pondus σημαίνει βάρος, βάρος. Δηλαδή, αρχικά η λίρα στερλίνα σήμαινε πραγματικά «μια λίρα καθαρό ασήμι». Υπάρχει ορατή σύνδεση με το παλαιοαγγλικό λεξικό steorling - «αστερίσκος». Ήταν τα αστέρια που απεικόνιζαν τα ασημένια νομίσματα που παράγονται στη Νορμανδία. Easterling Silver (κυριολεκτικά: ασήμι από τα ανατολικά εδάφη) - ανθεκτικά νομίσματα κατασκευασμένα από ανθεκτικό κράμα ασημιού, που δημιουργήθηκε στα βόρεια της σύγχρονης Γερμανίας - αυτές οι περιοχές ονομάζονταν παλαιότερα Easterling.

ALL Αλβανικό λεκ

Χώρα κυκλοφορίας:
Αλβανία

Ονομασίες κερμάτων σε κυκλοφορία:
200, 500, 1000, 2000, 5000 λεκ Αλβανίας.

Ονομασίες τραπεζογραμματίων σε κυκλοφορία:
5, 10, 20, 50, 100 αλβανικά λεκ.

Ιστορική αναφορά:
Το λεκ είναι η νομισματική μονάδα της Αλβανίας και κυκλοφορεί από το 1926 μαζί με το αλβανικό φράγκο. Για μεγάλ�...� χρονικό διάστημα, η Αλβανία ήταν μέρος της Μεγάλης Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και δεν ήταν ανεξάρτητο κράτος. Το 1912, η χώρα διακήρυξε την κυριαρχία της και μετά ανακοίνωσε την έναρξη του απελευθερωτικού πολέμου. Μετά την τελική απόκτηση της κυριαρχίας της Αλβανίας, στη χώρα κυκλοφορούν αυστροουγγρικά, ιταλικά αλλά και γαλλικά τραπεζογραμμάτια. Το αλβανικό φράγκο εμφανίστηκε το 1926, όταν η Αλβανία έγινε μέρος της Λατινικής Νομισματικής Ένωσης και μπόρεσε να παρέχει στο εγχώριο νόμισμα χρυσό και ασήμι. Ένα λεκ θεωρούνταν το 1/5 του χρυσού φράγκου. Το 1965 πραγματοποιήθηκε ονομασία στην Αλβανία. Τα παλιά χρήματα ανταλλάσσονταν με νέα χρήματα σε αναλογία 10:1, έτσι ώστε οι άνθρωποι του παρελθόντος και της προηγούμενης γενιάς να μπορούν να αναφέρουν δέκα φορές την πραγματική τιμή. Όχι από κακία, αλλά απλώς από παλιά συνήθεια. Αν και τώρα, μετά από περισσότερο από μισό αιώνα από τη μεταρρύθμιση, αυτό γίνεται όλο και λιγότερο συνηθισμένο.