Πολωνικό Ζλότι σε Αλβανικό λεκ

PLN Πολωνικό Ζλότι

Χώρα κυκλοφορίας:
Πολωνία

Ονομασίες κερμάτων σε κυκλοφορία:
5, 2, 1 ζλότι, 50, 20, 10, 5, 2 και 1 γρόσι.

Ονομασίες τραπεζογραμματίων σε κυκλοφορία:
200, 100, 50, 20 και 10 ζλότι.

Ιστορική αναφορά:
Ζλότι (Πολωνικά - χρυσός) - τουλάχιστον από τον 15ο αιώνα, το καθημερινό όνομα του χρυσού δουκάτου, από το 1526 - η κύρια νομισματική μονάδα μέτρησης, από το 1564 - το ασημένιο νόμισμα του Βασιλείου ...της Πολωνίας και μετά την Κοινοπολιτεία, από το 1924 μέχρι σήμερα - εθνικό νόμισμα της Πολωνίας. Αρχικά, η λέξη "złoty" στην Πολωνία χρησιμοποιήθηκε για να αναφερθεί σε ξένα χρυσά νομίσματα (κυρίως δουκάτα), στη συνέχεια για κάποιο διάστημα τον 16ο αιώνα, το złoty ήταν μια νομισματική μονάδα μέτρησης και από το 1564, το złoty άρχισε να κόβεται με τη μορφή ασημένιων νομισμάτων. Πριν από το ζλότι, άλλες νομισματικές μονάδες χρησιμοποιήθηκαν στην Πολωνία - το πολωνικό μάρκο (ή, όπως ονομαζόταν επίσης "hryvnia"), το kopa και το hryvnia της Κρακοβίας.

ALL Αλβανικό λεκ

Χώρα κυκλοφορίας:
Αλβανία

Ονομασίες κερμάτων σε κυκλοφορία:
200, 500, 1000, 2000, 5000 λεκ Αλβανίας.

Ονομασίες τραπεζογραμματίων σε κυκλοφορία:
5, 10, 20, 50, 100 αλβανικά λεκ.

Ιστορική αναφορά:
Το λεκ είναι η νομισματική μονάδα της Αλβανίας και κυκλοφορεί από το 1926 μαζί με το αλβανικό φράγκο. Για μεγάλ�...� χρονικό διάστημα, η Αλβανία ήταν μέρος της Μεγάλης Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και δεν ήταν ανεξάρτητο κράτος. Το 1912, η χώρα διακήρυξε την κυριαρχία της και μετά ανακοίνωσε την έναρξη του απελευθερωτικού πολέμου. Μετά την τελική απόκτηση της κυριαρχίας της Αλβανίας, στη χώρα κυκλοφορούν αυστροουγγρικά, ιταλικά αλλά και γαλλικά τραπεζογραμμάτια. Το αλβανικό φράγκο εμφανίστηκε το 1926, όταν η Αλβανία έγινε μέρος της Λατινικής Νομισματικής Ένωσης και μπόρεσε να παρέχει στο εγχώριο νόμισμα χρυσό και ασήμι. Ένα λεκ θεωρούνταν το 1/5 του χρυσού φράγκου. Το 1965 πραγματοποιήθηκε ονομασία στην Αλβανία. Τα παλιά χρήματα ανταλλάσσονταν με νέα χρήματα σε αναλογία 10:1, έτσι ώστε οι άνθρωποι του παρελθόντος και της προηγούμενης γενιάς να μπορούν να αναφέρουν δέκα φορές την πραγματική τιμή. Όχι από κακία, αλλά απλώς από παλιά συνήθεια. Αν και τώρα, μετά από περισσότερο από μισό αιώνα από τη μεταρρύθμιση, αυτό γίνεται όλο και λιγότερο συνηθισμένο.